Η θάλασσα πάει μπροστά πίσω

μπροστά πίσω, πάνω κάτω

στο αιώνιο τώρα, χωρίς ποτέ να διστάζει
χωρίς ποτέ να αμφιταλαντεύεται

Ξέρει τον ρόλο της , ξέρει τον ήχο της

ξέρει τον εαυτό της. Είναι πάντα έτοιμη.

Μπροστά, πίσω, Μπροστά πίσω χωρίς κανένα δισταγμό

χωρίς καθόλου νου.

---

Εγώ πήγαινα εμπρός πίσω

εμπρός πίσω, πάνω κάτω

στο αιώνιο ποτέ, πάντοτε γεμάτος δισταγμούς

πάντοτε αμφιταλαντευόμενος

Έχοντας ξεχάσει τον ρόλο μου, τον χορό μου, τον λόγο μου

μη μπορώντας να βρω τον ήχο μου, έχοντας ψιλοξεχάσει τον εαυτό μου

Εμπρός πίσω, Εμπρός πίσω με πολλούς δισταγμούς

και πολύ νου.

—

—

Αλλά μέχρι εδώ . Ήμουν.-