“We have designed a complete holographic video game. We have designed the rules, the moves, the images,the music,the plot,the outcomes and everything else. We have then added a final touch. We have forgotten all about it and we became one of the players. This game is called life.”
“We all share the same hardware with Jesus, Buddha, Einstein, Krishna, Gandhi, Plato, Socrates, Lao tzu, Jobs even God. Yet we don’t share the same software (aka consciousness ) with them. Our belief that we don’t share the same hardware is the only limit to our software”
“What I am really saying is that you don’t need to do anything, because if you see yourself in the correct way, you are all as much extraordinary phenomenon of nature as trees, clouds, the patterns in running water, the flickering of fire, the arrangement of the stars, and the form of a galaxy. You are all just like that, and there is nothing wrong with you at all.”
“When a man no longer confuses himself with the definition of himself that others have given him, he is at once universal and unique. He is universal by virtue of the inseparability of his organism from the cosmos. He is unique in that he is just this organism and not any stereotype of role, class, or identity assumed for the convenience of social communication.”
“We are all as much extraordinary phenomena of nature as trees, clouds, the patterns in running water, the flickering of fire, the arrangement of the stars and the form of a galaxy.”
“You and I are all as much continuous with the physical universe as a wave is continuous with the ocean.”
Κάπου κάποτε όλα ήταν ένα.
Ένα απόλυτο ένα και τίποτα τίποτα άλλο.
Δεν υπήρχε τίποτα άλλο πάρα μόνο αυτό.
Η απόλυτη αγάπη, Η απόλυτη ……
Δεν είχε να παίξει με κανέναν, ήταν το απόλυτο αυτό.
Πέρασαν χρόνια, πέρασαν αιώνες, πέρασαν δισεκατομμύρια αιώνες.
Δεν είχε να παίξει με κανέναν. Τι βαρεμάρα, μπορείς να το πεις και κόλαση.
Και μετά ήρθε η απόλυτη ιδέα.
Η απόλυτη έκρηξη.
Η απόλυτη δημιουργία.
Το απόλυτο κατασκεύασμα.
Το ένα έγινε δύο.
Το αυτό που είναι χωρίστηκε σε 2 μέρη.
Το άσπρο μαύρο.
Το πάνω κάτω.
Το μέσα έξω.
Το θηλυκό αρσενικό.
Το εκεί εδώ.
Το πέρα δώθε.
Το εσύ εγώ.
Το τώρα μετα.
Όμως πάντα στην πρωταρχική μας μνήμη έχουμε την ενότητα.
Ξέρουμε ότι είμαστε ένα.
Η κυτταρική μνήμη μας καλεί.
Η συναισθηματική μνήμη μας τραγουδάει.
Η φύση μας προσκαλεί.
Το Σύμπαν ουρλιάζει.
Τα υποατομικά σωματίδια ψιθυρίζουν.
Οι πλανήτες μας αγκαλιάζουν.
Το αόρατο χέρι μας δείχνει.
Νιώθεις ότι όλα είναι αυτό.
Ξέρεις ότι όλα είσαι εσύ και οι εσύ οι άλλοι.
Θυμάσαι ότι οι άλλοι είσαι εσύ.
Εσύ και αυτό που κοιτάς,
αυτό που παρατηρείς δεν είναι
μόνο δύο, τρία, τέσσερα αλλά και 1.
Και τότε ο χορός ξαναρχίζει.
Η σκηνή συνεχίζεται.
Αλλά η κουρτίνα έχει τραβηχτεί.
Ώρα για το επόμενο θεατρικό.
Be, then not be. Then be again and again and again….
CK personal blog 